Właściciele szkół i przedszkoli mają pomysł jak  naprawiać polską oświatę. Powstał Związek Pracodawców Edukacji

Właściciele szkół i przedszkoli mają pomysł jak  naprawiać polską oświatę. Powstał Związek Pracodawców Edukacji

24 grudnia, 2023 0 przez Redaktor

Łatwiejszy dostęp do zawodu i podnoszenie kwalifikacji zawodowych, pomysły na poprawę warunków pracy w oświacie i podniesienie jakości edukacji? Jest na to plan. Jedenaście podmiotów oświatowych z Wrocławia, Wielkopolski i Łodzi założyło pierwszy w Polsce związek pracodawców branży przedszkolnej i szkolnej.

Niesamorządowe organy prowadzące szkoły i przedszkola – fundacje, stowarzyszenia, spółki i przedsiębiorstwa działające w branży edukacyjnej – uzupełniają sieć oświatową w całej Polsce. Do tej pory nie miały jednak forum dyskusji, ani własnej, silnej reprezentacji w debacie publicznej. To ma się zmienić.

– Specyfiką branży edukacyjnej, tej niesamorządowej, jest duże rozproszenie. Choć stanowimy coraz większą część rynku edukacyjnego, z każdym rokiem przybywa takich szkół i przedszkoli, nasz głos nie przebijał się w dyskusji o polskiej oświacie – tłumaczy Mateusz Krajewski, prezes fundacji Ogólnopolski Operator Oświaty i jeden z założycieli Związku Pracodawców Edukacji. – Wspólnie jesteśmy w stanie zdziałać znacznie więcej. Głośniej mówić o dobrych pomysłach, skuteczniej proponować rozwiązania i proponować przestrzeń do dyskusji.

Związek stawia sobie za cel ochronę praw i reprezentowanie interesów niesamorządowych organów prowadzących szkoły i przedszkola. Podstawowe zadanie to wypracowanie propozycji rozwiązań dla całej branży oświatowej w Polsce. Skupionych w dwóch obszarach: przeciwdziałaniu kryzysowi branży oświatowej oraz podnoszeniu jakości w edukacji. Najważniejsze postulaty to:

  • Skrócenie czasu kształcenia nauczycieli
    przez powrót rozwiązań na kształt dawnych kolegiów nauczycielskich, skupionych na zdobywaniu przez absolwenta praktycznych kompetencji do pracy w edukacji przedszkolnej.
  • Rozwiązania ułatwiające i poprawiające warunki pracy w zawodzie
    przez umożliwienie zatrudnienia nauczycieli w formule zdalnej, utworzenie ogólnopolskiego banku nadgodzin, poprawę finansowania oświaty oraz powołanie instytucji Rzecznika Praw Nauczyciela.
  • Podniesienie jakości edukacji i większa różnorodność oferty
    przez większą decentralizację, ułatwienie niesamorządowym podmiotom oświatowym uzupełniania sieci placówek oświatowych oraz przekazanie większej decyzyjności w realizacji programu nauczania samym zainteresowanym: placówkom, dyrektorom i nauczycielom, Radom Rodziców oraz – dziś niemal zupełnie pomijanym – samorządom uczniowskim.

– Debata dotycząca poprawy sytuacji w polskiej edukacji powinna się odbywać przy silnym i słyszanym głosie reprezentacji edukacji niepublicznej. Powołanie Związku Pracodawców Edukacji to sygnał, iż reprezentanci niesamorządowych szkół i przedszkoli będą wiarygodnym i stabilnym partnerem dla nowej Minister Edukacji – komentuje Magdalena Dobrzańska-Frasyniuk z Construction & Education Services, IPS International Schools z Wrocławia. – Jestem głęboko przekonana, iż nasze postulaty dotyczące podniesienia jakości i różnorodności oferty są spójne z wizją rozwoju polskiej oświaty i zostaną przyjęte z pełnym zrozumieniem w ramach dialogu ze stroną społeczną.

Ekspertyzy, argumenty i propozycje zmian w prawie

Rozwiązania, proponowane przez Związek Pracodawców Edukacji, są profesjonalnie przygotowane pod kątem prawnym i legislacyjnym. Za opracowanie ekspertyz prawnych i przygotowanie propozycji legislacyjnych odpowiada Kancelaria Prawa Oświatowego Kowalak Jędrzejewska i Partnerzy.

Związek przystąpi też do organizacji Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej, członka Rady Dialogu Społecznego, co dodatkowo podniesie siłę i znaczenie głosu pracodawców branży edukacyjnej.

– Zależy nam, żeby nasz głos był słyszalny, przekaz skuteczny, a postulaty zostały wniesione na Radę Dialogu Społecznego. Argumenty i pomysły chcemy przestawiać i dyskutować o nich tam, gdzie zapadają decyzje o losach edukacji w naszym kraju – wyjaśnia Mateusz Krajewski. – Przystąpienie do Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej daje nam takie możliwości. Otwiera drzwi i dodaje rangi dobrym pomysłom, nawet jeśli rodzą się w niewielkiej placówce z dala od Warszawy.

Pierwszy postulat Związku Pracodawców Edukacji został już przekazany Rafałowi Dutkiewiczowi, prezesowi Pracodawców RP.

– Wspieranie łatwiejszego dostępu do zawodu nauczyciela oraz systematyczne podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowią kluczowe kroki w poprawie warunków pracy w oświacie i podniesieniu jakości edukacji. Zapewnienie możliwości i zachęt do wstępu do tego znaczącego zawodu jest nie tylko korzystne dla kandydatów, ale przede wszystkim dla całego systemu edukacyjnego i rynku pracy – komentuje Rafał Dutkiewicz, Prezes Zarządu Pracodawcy RP. – Wzmacnianie ścieżek rozwoju zawodowego dla nauczycieli oraz ułatwienie im dostępu do narzędzi, szkoleń i wsparcia pomaga stworzyć dynamiczną, stale rozwijającą się kadrę pedagogiczną. To z kolei przekłada się na lepszą jakość nauczania i bardziej efektywne wsparcie dla uczniów. Warto inwestować w te obszary, ponieważ poprawa warunków pracy nauczycieli i ciągłe doskonalenie ich umiejętności ma bezpośredni wpływ na rozwój naszych uczniów i jakość kształcenia. To nie tylko inwestycja w edukację, ale także w lepszą przyszłość naszych dzieci i społeczeństwa jako całości.

Pierwszy krok i otwarte drzwi

Związek Pracodawców Edukacji powstał w grudniu 2023 roku w Poznaniu, zrzesza obecnie 11 instytucji z Wielkopolski, Dolnego Śląska i Łodzi:

  • Fundacja Ogólnopolski Operator Oświaty (7 województw)
  • Akademia Pitagorasa z Baranowa (Wielkopolska)
  • Construction & Education Services, IPS International Schools z Wrocławia
  • Fundacja Edukacja Dla Przyszłości z Poznania
  • Innowacyjna Edukacja z Wrocławia
  • Kaczka Dziwaczka z Poznania
  • Liceum Navigo z Wrocławia
  • Navigo Edukacja z Poznania
  • PP EDU z Wrocławia
  • Przedszkole Niepubliczne Skrzat z Koziegłów (Wielkopolska)
  • Spółka Oświatowa Scholasticus z Łodzi

– Do Związku dołączyłem z chęcią lepszego poznania środowiska, wyzwań z jakimi mierzą się inni pracodawcy edukacji oraz wymiany doświadczeń i dobrych praktyk. Nie mniej ważne jest dla mnie dołączenie do szerokiego dialogu na temat koniecznych zmian w systemie oświaty – mówi dr Łukasz Srokowski, założyciel sieci szkół Navigo. – W mojej ocenie polska edukacja ma ogromny potencjał i chcę podzielić się tym, co działa w naszych placówkach, a także upowszechniać najlepsze rozwiązania.

Na prezesa Związku jego członkowie-założyciele powołali Mateusza Krajewskiego z fundacji Ogólnopolski Operator Oświaty, największego niesamorządowego organu prowadzącego publiczne szkoły i przedszkola w Polsce.

Do Związku Pracodawców Edukacji przystąpić może każdy podmiot, prowadzący niesamorządową placówkę oświatową: publiczną lub niepubliczną. Informacje na temat zgłoszeń można znaleźć na stronie internetowej www.pracodawcy.edu.pl.

Zdrowie w Polsce

Problemy z brakami kadrowymi wśród specjalistów i personelu pomocniczego przekładają się na niską dostępność usług medycznych. Jest to jeden z najgorzej ocenianych aspektów funkcjonowania służby zdrowia. Według badań CBOS aż 82% Polaków uważa, że ciężko jest umówić się na wizytę u specjalisty, a 71% negatywnie ocenia dostępność personelu w szpitalach.

Problem ten pogłębia biurokratyzacja placówek medycznych. Według raportu NIK lekarze poświęcają 33% swojego czasu na wypełnianie dokumentacji medycznej i inne czynności administracyjne podczas wizyty stacjonarnej i aż 43% podczas teleporady.

Pierwszym krokiem w zwiększaniu dostępności personelu medycznego powinno być zatem efektywne wykorzystanie czasu już zatrudnionych specjalistów. Można to zrobić np. przez:

  • stosowanie podejścia digital first wobec pacjentów, zgodnie z którym pierwszy wywiad medyczny przeprowadza się zdalnie, by ocenić konieczność skierowania na wizytę osobistą,
  • integracje systemów informatycznych (np. z narzędziami do obsługi diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej), 
  • automatyzację przepływu informacji pomiędzy poszczególnymi placówkami, co usprawni podejmowanie decyzji o leczeniu,
  • cyfryzację procesów administracyjnych (prowadzenie rejestrów elektronicznej dokumentacji medycznej),
  • wdrożenie systemów do automatyzacji rejestracji wizyt, które m.in. przypominają pacjentom o terminie konsultacji i zmniejszają liczbę „okienek” w grafikach lekarzy.

Każda automatyzacja, która pozwala odciążyć personel medyczny od żmudnych i powtarzalnych zadań, przekłada się na większą dostępność usług, wyższy poziom satysfakcji pacjentów i lepsze doświadczenia samych medyków. Ten ostatni aspekt jest szczególnie istotny w kontekście zmniejszania braków kadrowych i zachęcania wykwalifikowanych specjalistów do pracy w polskich firmach. 

Telemedycyna z jednej strony jest wyzwaniem dla branży medycznej, ponieważ wymaga inwestycji w nowoczesne oprogramowanie i narzędzia, zmiany organizacji pracy, szkoleń pracowników itd. Z drugiej strony stanowi ogromną szansę na zwiększenie dostępności usług medycznych, zmniejszenie kosztów obsługi pacjenta i przyciągnięcie nowej grupy docelowej — cyfrowych pacjentów. 

Teleporady w polskim wydaniu przypominają obecnie bardziej próbę skopiowania tradycyjnej wizyty w gabinecie lekarskim, niż faktyczny przełom w cyfryzacji służby zdrowia. Niemniej już w takiej formie cieszą się one dużym zainteresowaniem ze strony pacjentów. W 2021 roku 62% Polaków, zamiast udać się do przychodni wybrało konsultację lekarską przez telefon. 

Docelowo telemedycyna (Digital Health) powinna oferować nowe formy opieki medycznej będące efektem synergii medycyny, technologii i telekomunikacji. Mowa nie tylko o telekonsultacjach lekarskich, ale również zdalnym monitoringu zdrowia, diagnostyce, rehabilitacji, a nawet zabiegach chirurgicznych. Technologie wspierające rozwój telemedycyny to m.in.:

  • Oprogramowanie specjalistyczne usprawniające komunikację na linii pacjent — lekarz,  prowadzące rejestr konsultacji,  systemy wspomagające diagnostykę radiologiczną i obrazową, analizujące dane historyczne i ułatwiające stawianie diagnozy, systemy do przetwarzania i wymiany informacji pomiędzy oddziałami i placówkami partnerskim, rejestry EDM i wiele innych. 
  • Aplikacje dla pacjentów jak portale internetowe z indywidualnymi kontami pacjentów umożliwiające umawianie wizyt, przedłużanie recept, planowanie badań, zarządzanie kalendarzem szczepień itp., aplikacje monitorujące stan zdrowia osób przewlekle chorych (np. cukrzyków), służące do przechowywania dokumentacji medycznej, wyboru ubezpieczenia medycznego, czy zakupu leków i realizacji recept itp.
  • Urządzenia typu Smart Health - zarówno profesjonalne rejestratory medyczne (jak holtery EKG czy zdalne KTG), które pozwalają zmniejszyć ilość hospitalizacji, jak i prostsza elektronika monitorująca stan zdrowia o charakterze profilaktycznym i mająca na celu zwiększenie zaangażowania pacjentów.

Rynek telemedycyny ma ogromny potencjał. Aby go w pełni wykorzystać, niezbędne jest wdrożenie nowych technologii oraz zadbanie o ich integrację z użytkownikami (pacjentami i lekarzami). Wymaga to od firm spojrzenia na pacjenta w sposób holistyczny i zmapowania jego całej podróży przez system ochrony zdrowia, począwszy od momentu, w którym zaczyna poszukiwać informacji w Internecie, poprzez spotkanie z lekarzem i diagnostykę, aż po realizację recepty w aptece i konsultacje kontrolne. 

Telemedycyna z jednej strony jest wyzwaniem dla branży medycznej, ponieważ wymaga inwestycji w nowoczesne oprogramowanie i narzędzia, zmiany organizacji pracy, szkoleń pracowników itd. Z drugiej strony stanowi ogromną szansę na zwiększenie dostępności usług medycznych, zmniejszenie kosztów obsługi pacjenta i przyciągnięcie nowej grupy docelowej — cyfrowych pacjentów. 

Teleporady w polskim wydaniu przypominają obecnie bardziej próbę skopiowania tradycyjnej wizyty w gabinecie lekarskim, niż faktyczny przełom w cyfryzacji służby zdrowia. Niemniej już w takiej formie cieszą się one dużym zainteresowaniem ze strony pacjentów. W 2021 roku 62% Polaków, zamiast udać się do przychodni wybrało konsultację lekarską przez telefon. 

Docelowo telemedycyna (Digital Health) powinna oferować nowe formy opieki medycznej będące efektem synergii medycyny, technologii i telekomunikacji. Mowa nie tylko o telekonsultacjach lekarskich, ale również zdalnym monitoringu zdrowia, diagnostyce, rehabilitacji, a nawet zabiegach chirurgicznych. Technologie wspierające rozwój telemedycyny to m.in.:

  • Oprogramowanie specjalistyczne usprawniające komunikację na linii pacjent — lekarz,  prowadzące rejestr konsultacji,  systemy wspomagające diagnostykę radiologiczną i obrazową, analizujące dane historyczne i ułatwiające stawianie diagnozy, systemy do przetwarzania i wymiany informacji pomiędzy oddziałami i placówkami partnerskim, rejestry EDM i wiele innych. 
  • Aplikacje dla pacjentów jak portale internetowe z indywidualnymi kontami pacjentów umożliwiające umawianie wizyt, przedłużanie recept, planowanie badań, zarządzanie kalendarzem szczepień itp., aplikacje monitorujące stan zdrowia osób przewlekle chorych (np. cukrzyków), służące do przechowywania dokumentacji medycznej, wyboru ubezpieczenia medycznego, czy zakupu leków i realizacji recept itp.
  • Urządzenia typu Smart Health - zarówno profesjonalne rejestratory medyczne (jak holtery EKG czy zdalne KTG), które pozwalają zmniejszyć ilość hospitalizacji, jak i prostsza elektronika monitorująca stan zdrowia o charakterze profilaktycznym i mająca na celu zwiększenie zaangażowania pacjentów.

Rynek telemedycyny ma ogromny potencjał. Aby go w pełni wykorzystać, niezbędne jest wdrożenie nowych technologii oraz zadbanie o ich integrację z użytkownikami (pacjentami i lekarzami). Wymaga to od firm spojrzenia na pacjenta w sposób holistyczny i zmapowania jego całej podróży przez system ochrony zdrowia, począwszy od momentu, w którym zaczyna poszukiwać informacji w Internecie, poprzez spotkanie z lekarzem i diagnostykę, aż po realizację recepty w aptece i konsultacje kontrolne. 

Ciekawostka tygodnia:

Work-life balance (bilans między pracą a życiem prywatnym) to koncepcja, która odnosi się do równoważenia czasu i wysiłku poświęconego pracy zawodowej z czasem przeznaczonym na życie osobiste, rodzinną i rekreację. To dążenie do harmonijnego pogodzenia wymagań związanych z pracą z potrzebami związanymi z życiem prywatnym. Osiągnięcie odpowiedniego work-life balance jest kluczowe dla zachowania zdrowia psychicznego, fizycznego i społecznego.

Elementy składające się na work-life balance obejmują:

  1. Praca zawodowa: Wymagań związanych z pracą, takich jak czas przebywania w miejscu pracy, obowiązki zawodowe i poziom zaangażowania w pracę.
  2. Życie prywatne: Obejmuje to czas spędzany z rodziną, przyjaciółmi, wypoczynek, hobby i inne czynności związane z życiem poza sferą zawodową.

Zachowanie równowagi między pracą a życiem prywatnym jest istotne dla utrzymania dobrej jakości życia. Osoby, które skupiają się wyłącznie na pracy, mogą doświadczać wypalenia zawodowego, problemów zdrowotnych i trudności w relacjach rodzinnych. Z drugiej strony, ignorowanie obowiązków zawodowych może prowadzić do problemów finansowych i zawodowych.

Istnieje wiele strategii i praktyk, które mogą pomóc w osiągnięciu lepszego work-life balance, takie jak ustalanie klarownych granic między pracą a życiem prywatnym, planowanie czasu wolnego, umiejętne zarządzanie czasem, delegowanie zadań oraz rozwijanie zdolności radzenia sobie ze stresem i presją zawodową. Równowaga ta może być zmienna i zależy od indywidualnych preferencji, celów życiowych oraz zmieniających się okoliczności zawodowych i osobistych.