Jak przygotować się do indywidualnych spotkań z rodzicami

Jak przygotować się do indywidualnych spotkań z rodzicami

22 stycznia, 2024 0 przez Redaktor

Zbliża się końcówka roku szkolnego. To czas podsumowań, egzaminów, wystawiania ocen końcowych oraz zebrań z rodzicami. Wraz ze zmianami, które zachodzą zarówno w systemie edukacji, jak i w społeczeństwie, zmienia się rola wychowawcy. Jest to nauczyciel, który nie tylko sprawuje kontrolę nad klasą. To przewodnik, autorytet, ale też opiekun o szerokim wachlarzu kompetencji, w tym interpersonalnych. Mimo to wielu pedagogów nie wie, jak rozmawiać z opiekunami na trudne tematy w sposób efektywny ani jak przygotować się do indywidualnych spotkań z rodzicami. W poniższym artykule Magdalena Ślawska, ekspertka Nowej Ery zdradza tajniki skutecznej komunikacji z rodzicami.

Ustal odpowiednie miejsce i czas

Zanim zdecydujesz się na rozmowy indywidualne z rodzicami, przygotuj się do nich i zadbaj o atmosferę spotkania. Zależy wam na konstruktywnej rozmowie z poszanowaniem obu stron, ich praw i racji. Dbałość o atmosferę to ukłon w stronę rodzica i pierwszy krok do zdobycia jego zaufania.

  • O spotkanie poproś bez świadków, np. poprzez bezpośredni telefon czy wiadomość w e-dzienniku.
  • Jeśli sprawa jest delikatna, nie załatwiaj jej przez telefon.
  • Postaraj się ustalić termin dogodny dla ciebie i rodzica, np. po wywiadówce czy w trakcie dyżuru.
  • Zadbaj o komfortowe warunki gwarantujące prywatność. Poszukaj sali, w której rozmowa odbędzie się bez świadków.
  • Przygotuj sobie notatkę ze wszystkiego, co chcesz powiedzieć, aby uniknąć sytuacji, w której zapomnisz o ważnym szczególe.

Zasady rozmowy z rodzicami

Zastanawiasz się, jak rozmawiać z rodzicami uczniów na trudne tematy? Przede wszystkim dyskretnie. Postaw się w sytuacji rodzica. Jeśli inni rodzice czy nawet uczniowie dowiedzą się o planowanym spotkaniu, problem może eskalować. Będziemy mieli do czynienia z sytuacją, w której mogą powstać plotki krzywdzące dla wszystkich stron.

Nikt nie lub być krytykowany, więc jest zrozumiałe, że opiekun potrafi zareagować negatywnie. Rolą wychowawcy nie jest krytykować, a pomagać, dlatego daj poczuć rodzicom, że martwisz się o ich dziecko.

Zasady rozmowy z rodzicami:

  • Rozmawiaj w pozycji siedzącej, tak abyście znaleźli się z rodzicem na tej samej wysokości, unikaj dominującej postawy, kiedy ty stoisz, a rodzic siedzi – to budzi negatywne skojarzenia.
  • Możecie siedzieć naprzeciwko siebie oddzieleni np. ławką, ale dystans nie powinien być zbyt duży.
  • Podziękuj rodzicowi za przybycie i potraktowanie twojej prośby poważnie.
  • Mów rzeczowo i spokojnie, nie daj się ponieść emocjom, nawet jeśli problem jest trudny. Twoja złość z pewnością udzieli się współrozmówcy.
  • Nie przerywaj rodzicowi, jeśli w danej chwili to on ma głos. Jeśli rodzic próbuje przerwać tobie, poproś go o możliwość dokończenia.
  • Wyraź niepokój nie tylko samą sytuacją, lecz także dobrostanem podopiecznego. Staraj się nie oceniać postępowania ucznia, nie przyjmuj roli sędziego.
  • Nie skupiaj się wyłącznie na negatywnych cechach dziecka, wskaż również jego mocne strony.
  • Jasno poinformuj rodzica, że jesteś jego sojusznikiem, chcesz współpracować i pomóc.

Co możesz konkretnie powiedzieć? Daj wyraz swoim pozytywnym intencjom i rozpocznij spotkanie np. od tego typu sformułowań: „Bardzo dziękuję, że pani przyszła. Jestem wychowawcą Ani drugi rok i wydaje mi się, że ją znam. To miłe dziecko, uśmiechnięte, świetna zawodniczka, ale ostatnio martwię się o nią. Chodzi o to, że…”.

Jak rozmawiać z rodzicami uczniów – język ciała

Choć może wydawać się to błahostką, warto zwrócić uwagę na język ciała, zarówno nasz, jak i rodziców.

Nasza postawa musi komunikować szczerość, otwartość i chęć niesienia pomocy. Patrzmy rozmówcy w oczy, nie unikajmy jego wzroku, nie krzyżujmy nóg ani ramion, nie marszczmy brwi i unikajmy grymasów, które można odczytać jako pogardę, np. uśmiechanie się poprzez unoszenie jednego kącika ust. Z kolei skulone ramiona i spuszczona głowa mogą świadczyć o rezygnacji.

Uniesione lub zmarszczone brwi oraz zaciśnięte pięści mogą zaś oznaczać niedowierzanie, gniew, agresję. Krzyżowanie kończyn to chęć odcięcia się, stworzenia bariery. To ważna wskazówka, bo pokazuje, z jakim nastawieniem rodzice przyszli na spotkanie, ale też – jak reagują na nasze słowa.

Rozmowy indywidualne z rodzicami – RODO

W szkołach w dobie powszechnej cyfryzacji kwestie RODO są bardzo ważne. Naturalne jest, że w trakcie rozmów indywidualnych z rodzicami zajdzie potrzeba pokazania czegoś w dzienniku elektronicznym – uwagi czy oceny – ale tutaj ryzykujemy złamaniem zasad RODO. Nie pozwalajmy rodzicom zaglądać do naszego e-dziennika, choćby przypadkiem. Istnieje prawdopodobieństwo, że zobaczą informacje na temat innych uczniów czy pracowników szkoły, co jest absolutnie niewskazane. O wiele lepiej będzie, jeśli wcześniej wydrukujesz listę ocen czy uwag lub ewentualnie umożliwisz rodzicowi zalogowanie się na jego konto w e-dzienniku.

Rozmowy indywidualne z rodzicami – o czym jeszcze warto pamiętać

Rozmowy indywidualne z rodzicami mogą dotyczyć najróżniejszych spraw, od problemów z nauką po agresywne zachowanie. Przygotowanie do indywidualnej rozmowy na trudny temat może wymagać wsparcia pedagoga, a nawet jego obecności na spotkaniu. W przypadku konfliktu z innym nauczycielem, również jego obecność byłaby wskazana.

Nie musisz na siłę przeprowadzać spotkania. Jeśli w trakcie rozmowy pojawiają się zbyt gwałtowne emocje, jak łzy czy agresja, spotkanie można przerwać i zaproponować nowe w innym terminie. Być może rodzic będzie potrzebował czasu na przepracowanie tego, co właśnie usłyszał, lub wyrazi chęć omówienia problemu z dzieckiem i drugim rodzicem. Jeśli zauważysz, że rozmowa przybiera nieoczekiwany obrót i odczujesz w jakikolwiek sposób poczucie zagrożenia, zawiadom dyrektora szkoły. Jako funkcjonariusz państwowy jesteś pod ochroną prawa.

Jak zatem przygotować się do indywidualnych spotkań z rodzicami? Przede wszystkim rzetelnie, tak aby przyjąć rolę mediatora wspierającego zarówno ucznia, jak i rodzica. Zasady rozmowy z rodzicami tak naprawdę są proste, a włączenie ich do własnego warsztatu pracy z pewnością zaowocuje. Jak rozmawiać na trudne tematy? Szczerze, spokojnie i rzeczowo. Rozmowy indywidualne z rodzicami to codzienność w pracy nauczyciela-wychowawcy, a więc każdy powinien być na nie gotowy.

Autor: Magdalena Ślawska, ekspert metodyczny, Nowa Era

Zdrowie w Polsce

Telemedycyna z jednej strony jest wyzwaniem dla branży medycznej, ponieważ wymaga inwestycji w nowoczesne oprogramowanie i narzędzia, zmiany organizacji pracy, szkoleń pracowników itd. Z drugiej strony stanowi ogromną szansę na zwiększenie dostępności usług medycznych, zmniejszenie kosztów obsługi pacjenta i przyciągnięcie nowej grupy docelowej — cyfrowych pacjentów. 

Teleporady w polskim wydaniu przypominają obecnie bardziej próbę skopiowania tradycyjnej wizyty w gabinecie lekarskim, niż faktyczny przełom w cyfryzacji służby zdrowia. Niemniej już w takiej formie cieszą się one dużym zainteresowaniem ze strony pacjentów. W 2021 roku 62% Polaków, zamiast udać się do przychodni wybrało konsultację lekarską przez telefon. 

Docelowo telemedycyna (Digital Health) powinna oferować nowe formy opieki medycznej będące efektem synergii medycyny, technologii i telekomunikacji. Mowa nie tylko o telekonsultacjach lekarskich, ale również zdalnym monitoringu zdrowia, diagnostyce, rehabilitacji, a nawet zabiegach chirurgicznych. Technologie wspierające rozwój telemedycyny to m.in.:

  • Oprogramowanie specjalistyczne usprawniające komunikację na linii pacjent — lekarz,  prowadzące rejestr konsultacji,  systemy wspomagające diagnostykę radiologiczną i obrazową, analizujące dane historyczne i ułatwiające stawianie diagnozy, systemy do przetwarzania i wymiany informacji pomiędzy oddziałami i placówkami partnerskim, rejestry EDM i wiele innych. 
  • Aplikacje dla pacjentów jak portale internetowe z indywidualnymi kontami pacjentów umożliwiające umawianie wizyt, przedłużanie recept, planowanie badań, zarządzanie kalendarzem szczepień itp., aplikacje monitorujące stan zdrowia osób przewlekle chorych (np. cukrzyków), służące do przechowywania dokumentacji medycznej, wyboru ubezpieczenia medycznego, czy zakupu leków i realizacji recept itp.
  • Urządzenia typu Smart Health - zarówno profesjonalne rejestratory medyczne (jak holtery EKG czy zdalne KTG), które pozwalają zmniejszyć ilość hospitalizacji, jak i prostsza elektronika monitorująca stan zdrowia o charakterze profilaktycznym i mająca na celu zwiększenie zaangażowania pacjentów.

Rynek telemedycyny ma ogromny potencjał. Aby go w pełni wykorzystać, niezbędne jest wdrożenie nowych technologii oraz zadbanie o ich integrację z użytkownikami (pacjentami i lekarzami). Wymaga to od firm spojrzenia na pacjenta w sposób holistyczny i zmapowania jego całej podróży przez system ochrony zdrowia, począwszy od momentu, w którym zaczyna poszukiwać informacji w Internecie, poprzez spotkanie z lekarzem i diagnostykę, aż po realizację recepty w aptece i konsultacje kontrolne. 

Dojrzałość cyfrowa Polaków rośnie coraz szybciej, a wraz z nią zmieniają się ich wymagania odnośnie jakości i sposobu świadczenia usług medycznych. Pojawia się nowy rodzaj cyfrowych pacjentów, którym nie wystarcza opieka publicznej służby zdrowia, działającej w tradycyjny, offline’owy sposób i lekceważącej doświadczenia pacjentów.

Najmniej zadowolone są osoby młode (do 34 lat), wykształcone, mieszkające w dużych miastach i zarabiając powyżej 3 tys. złotych miesięcznie. Równocześnie ta sama grupa najliczniej reprezentuje klientów prywatnych placówek medycznych. Wśród powodów, dla których wybierają świadczenia spoza NFZ, wskazują:

  • krótszy czas oczekiwania na usługę (74%),
  • lepiej wykwalifikowany personel (22%),
  • bardziej zaangażowanych specjalistów (21%),
  • dogodne godziny, terminy wizyt oraz lokalizację (19%),
  • możliwość załatwienia wszystkiego przy jednej wizycie (18%),
  • brak opóźnień i kolejek (14%),
  • wyższy poziom życzliwości personelu (12%),
  • lepszy komfort leczenia (12%).

Rośnie zatem grupa pacjentów, którzy wybierają usługi medyczne na podstawie doświadczeń płynących z całego procesu leczenia (Patient Experience), a nie wyłącznie ich ceny. Aby przyciągnąć do siebie takie osoby trzeba zbudować system skoncentrowany na pacjencie - jego problemach, potrzebach i zadowoleniu z leczenia. 

Technologia daje ogromne możliwości w zakresie poprawiania jakości doświadczeń pacjentów. Zwłaszcza że Polacy są otwarci na cyfrowe innowacje i oczekują swobodnego dostępu do usług medycznych. Chcą umawiać się na wizytę lekarską z taką samą łatwością, z jaką zapisują się do fryzjera, otwierają konto w banku, czy kupują karnet na siłownię. Chętnie korzystają z rozwiązań samoobsługowych, jak internetowe portale pacjenta czy chatboty. 

Wykorzystują to prywatne placówki, które mają świadomość zmian zachodzących w postawach pacjentów i bacznie obserwują trendy. Centrum Medyczne CMP zdecydowało się uruchomić Wirtualnego Konsultanta — narzędzie do automatycznej rejestracji wizyt, posługujące się algorytmem sztucznej inteligencji. Dzięki wprowadzonej innowacji udało się zmniejszyć obciążenie infolinii o 30% w niespełna 2 miesiące. Badanie NPS wykazało, że rekordowa ilość pacjentów (82%) oceniła kontakt z infolinią jako dobry lub bardzo dobry. Wdrożenie Wirtualnego Konsultanta wpłynęło również pozytywnie na komfort i satysfakcję pracowników. 

Sektor prywatnych usług medycznych jest kluczowy dla funkcjonowania całego systemu ochrony zdrowia w Polsce. To właśnie on przeciera szlaki dla nowoczesnych rozwiązań technologicznych, wyznacza standardy w jakości obsługi pacjentów i nadaje kierunek rozwoju branży.

Dane statystyczne pokazują, że służba zdrowia podnosi się z kryzysu wywołanego pandemią. Według Statisty w 2021 roku rynek prywatnych usług medycznych w Polsce był wart prawie 61 miliardów złotych. Oznacza to wzrost o ponad 10% w stosunku do ubiegłego roku, kiedy to w wyniku Covid-19 wartość rynku odnotowała spadek.

Polacy chętnie korzystają z nierefundowanej opieki medycznej. Wydatki prywatne stanowią ponad ⅓ wszystkich wydatków na ochronę zdrowia (budżet NFZ na 2021 rok wyniósł 103 mld PLN). Sektor prywatny stanowi istotną część polskiej służby zdrowia i jest kluczowy dla efektywnego działania całego systemu.

Ciekawostka tygodnia:

Work-life balance (bilans między pracą a życiem prywatnym) to koncepcja, która odnosi się do równoważenia czasu i wysiłku poświęconego pracy zawodowej z czasem przeznaczonym na życie osobiste, rodzinną i rekreację. To dążenie do harmonijnego pogodzenia wymagań związanych z pracą z potrzebami związanymi z życiem prywatnym. Osiągnięcie odpowiedniego work-life balance jest kluczowe dla zachowania zdrowia psychicznego, fizycznego i społecznego.

Elementy składające się na work-life balance obejmują:

  1. Praca zawodowa: Wymagań związanych z pracą, takich jak czas przebywania w miejscu pracy, obowiązki zawodowe i poziom zaangażowania w pracę.
  2. Życie prywatne: Obejmuje to czas spędzany z rodziną, przyjaciółmi, wypoczynek, hobby i inne czynności związane z życiem poza sferą zawodową.

Zachowanie równowagi między pracą a życiem prywatnym jest istotne dla utrzymania dobrej jakości życia. Osoby, które skupiają się wyłącznie na pracy, mogą doświadczać wypalenia zawodowego, problemów zdrowotnych i trudności w relacjach rodzinnych. Z drugiej strony, ignorowanie obowiązków zawodowych może prowadzić do problemów finansowych i zawodowych.

Istnieje wiele strategii i praktyk, które mogą pomóc w osiągnięciu lepszego work-life balance, takie jak ustalanie klarownych granic między pracą a życiem prywatnym, planowanie czasu wolnego, umiejętne zarządzanie czasem, delegowanie zadań oraz rozwijanie zdolności radzenia sobie ze stresem i presją zawodową. Równowaga ta może być zmienna i zależy od indywidualnych preferencji, celów życiowych oraz zmieniających się okoliczności zawodowych i osobistych.